Ahmed Tevfik Efendi’nin Tesalya Savaşı İle İlgili Yazıları Ve Şiirleri Emin Onuş

[eyuphuseyin]

Ahmed Tevfik Efendi’nin Tesalya Savaşı İle İlgili
Yazıları Ve Şiirleri
Emin Onuş
Lisansüstü Eğitim,Öğretim ve Araştırma Enstitüsüne Türk Dili ve
Edebiyatı dalında Yüksek Lisans Tezi olarak
Sunulmuştur.
Doğu Akdeniz Üniversitesi
Haziran 2012
Gazimağusa, Kuzey Kıbrıs

Lisansüstü Eğitim, Öğretim ve Araştırma Enstitüsü onayı









Prof. Dr. Elvan Yılmaz L.E.Ö.A. Enstitüsü Müdürü




Bu tezin Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Yüksek Lisans gerekleri doğrultusunda hazırlandığını onaylarım.









Yrd.Doç.Dr. Kadir Atlansoy
Türk Dili ve Edebiyatı Bölüm Başkanı




Bu tezi okuyup değerlendirdiğimizi, tezin nitelik bakımdan Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Yüksek Lisans gerekleri doğrultusunda hazırlandığını onaylarız.









Prof.Dr. Ömer Faruk Huyugüzel
Tez Danışmanı




Değerlendirme Komitesi

1. Prof. Dr. Ömer Faruk Huyugüzel

2. Doç. Dr. Adnan Akgün

3. Yrd.Doç. Dr.Ertuğrul Aydın

ABSTRACT






The Thessaly war which was in 1897 among the Ottomans and the Greeks have dealt and commented particularly by Ahmed Tevfik Efendi in the newspapers Kokonoz and Akbaba with a national sensitivity.
The Thessaly war began on 17 April 1897 and lasted approximately one month after where the war had ended in victory for the Ottoman Empire. However, 4 month long negotiations was not resulted because of that Ottoman Empire has given back the captured places and not taken their compensation for war. As many writers, Ahmed Tevfik Efendi also dealt and interested in with the Thessaly war. He tried to aware people by including various subjects in his ideas and criticism which he expressed on his proses and poetries.
In this study, articles and poetries about Thessaly war written by Ahmet Tevfik Efendi are examined. In the first section Ahmet Tevfik Efendi’s life and his achievements, in the second section how Thessaly war is occurred and in the third section how Thessaly war is reflected on his articles and poetries generally have been investigated. Data’s we have obtained in the whole dissertation are evaluated in the conclusion section.
Finally, in the last section of the study, the articles and poetries about Thessaly war that we have scanned original texts from Kokonoz (22 number) and Akbaba (23 number) newspapers are quoted into present-day Turkish and compiled in chronological order. These texts consist of 31 articles, 3 news and 14 poetries.

Key Words: Ahmed Tevfik Efendi, Thessaly battle, Ottoman Empire, Greeks, Kokonoz, Akbaba.

[eyuphuseyin]

ÖZ






1897 tarihinde Osmanlılarla Yunanlılar arasında yapılan Tesalya Savaşı, Ahmed Tevfik Efendi tarafından Kokonoz ve Akbaba gazetelerinde milli bir duyarlılıkla ayrıntılı olarak ele alınıp yorumlanmıştır.
Tesalya Savaşı 17 Nisan 1897 yılında başlayarak yaklaşık bir ay süren muharebeler neticesinde Osmanlı Devleti’nin zaferi ile sonuçlanmıştır. Ancak dört ay süren antlaşma görüşmelerinde Osmanlı Devleti gerek zaptedilen yerleri geri vermesi gerekse istediği harp tazminatını alamamasından dolayı istenilen sonuçlar elde
edilememiş ve devlet antlaşma masasından eli boş olarak kalkmıştır. Tesalya savaşını birçok yazar gibi Ahmed Tevfik Efendi de ele almış ve yakından ilgilenmiştir. Düzyazı ve şiirleriyle çeşitli konulara yer vererek fikir ve eleştirileriyle halkı bu konuda bilinçlendirmeye çalışmıştır.
Bu çalışmada, Ahmed Tevfik Efendi’nin Tesalya savaşı ile ilgili yazı ve şiirleri incelenmiştir. Birinci bölümde Ahmed Tevfik Efendi’nin hayatı ve eserleri, ikinci bölümünde savaşın cereyanı, üçüncü bölümde genel olarak Tesalya savaşının Ahmed Tevfik Efendi’nin yazı ve şiirlerine yansıması incelenmiştir. Tezin tamamında elde ettiğimiz veriler de sonuç bölümünde değerlendirilmiştir.
Çalışmanın son kısmında ise Tesalya savaşıyla ilgili yazı ve şiirlerin Kokonoz (22 sayı) ve Akbaba (23 sayı) gazetelerinden taradığımız orijinal metinleri günümüz Türkçesine aktarılarak kronolojik sıraya göre verilmiştir. Bu metinler toplam otuz bir makale, üç haber ve on dört şiirden ibarettir.

Anahtar Kelimeler: Ahmed Tevfik Efendi, Tesalya savaşı, Osmanlı Devleti, Yunanistan, Kokonoz, Akbaba.

[eyuphuseyin]

ÖNSÖZ

Toplumların hayatının önemli olayları arasında yer alan savaşlar, toplumları ve bireyleri derinden etkileyen ve değiştiren olaylardır. Bu önemli olaylar çoğu zaman edebiyatta da önemli yankılar bulurlar. Savaşlar trajik muhtevasıyla edebiyatın ana kaynakları arasında yer almaktadır. Türk milleti yüzyıllar boyunca zengin bir savaş potansiyeline sahip olduğundan savaşın edebî eserlere güçlü şekilde yansıdığı açıktır. Şüphesiz cephe ve gerisinde yaşanan zorluklar edebiyat aracılığı ile gelecek nesillere bir ibret olarak aktarılır. Savaşlar edebiyatta şiir, roman, hikâye, destan, düzyazı gibi birçok türlerde ele alınmıştır.
XX. yy’ın sonunda gerçekleşen Tesalya savaşı Osmanlı devleti ile Yunanlılar arasında yapılan son savaşlardan biridir. Bu savaş birçok yazarın eserlerinde olduğu gibi Ahmed Tevfik Efendi’nin Kokonoz ve Akbaba gazetelerindeki yazı ve şiiirlerinde ele alınıp yorumlanmıştır. Bu çalışmada amacımız Tevfik Efendi’nin savaşla ilgili düzyazı ve şiirlerini gün ışığına çıkararak bu konudaki çalışmalara kaynaklık etmektir. Osmanlı Devleti savaşı kazanmasına rağmen antlaşma masasında altı devletin çeşitli politikalarına karşı koyamayarak kâğıt üzerinde savaşı kaybetmek zorunda kalmış ve kazandığı toprakları iade etmişti. Ahmed Tevfik Efendi, büyük bir milliyetçilik örneği göstererek savaşla yakından ilgilenmiş ve meseleleri yazı ve şiirleriyle bu konudaki fikir ve duygularını samimi şekilde ifade etmiştir.
Bu çalışmanın ilk bölümünde, Ahmed Tevfik Efendi’nin hayatı ve eserleri, çıkardığı gazeteler hakkında kısa bilgiler verilmiş, ikinci bölümde savaşın cereyanı kısaca hikâye edilmiştir. Üçüncü bölümde de Kokonoz ve Akbaba’da yer alan Tesalya savaşı ile ilgili yazı ve şiirleri hem tema hem de şekil ve üslup bakımından incelenmiştir. Çalışmamızın son kısmında yazı ve şiirlerin metinleri mümkün mertebe sağlıklı bir şekilde Latin harflerine aktarılarak verilmiştir. Bunu yapmaktaki amacımız ileride bu metinleri başka açılardan inceleyecek olanlara bir zemin hazırlamaktır.

[eyuphuseyin]

TEŞEKKÜR

Bu çalışmada bana yol gösteren Bölüm Başkanımız Yard. Doç. Dr Kadir Atlansoy’a, fikirlerine danıştığım değerli hocam Harid Fedai’ye, ayrıca çalışmamın her safhasında her yardım istediğimde sabırla bana yardımcı olan ve kendime örnek aldığım danışmanım Prof. Dr. Ömer Faruk Huyugüzel’e en içten teşekkürlerimle beraber şükranların en içtenine lâyık olan talebelik hayatım boyunca her türlü
zorluklara göğüs gererek maddi ve manevi desteklerini benden hiçbir zaman esirgemeyen sevgili annemle babama ve eşim Rahşan Onuş’a teşekkür ederim.


İÇİNDEKİLER




ABSTRACT................................................................................................................iii

ÖZ………………………………………………………………………………........ v

ÖNSÖZ……………………………………………………………………………...H

ata! Yer işareti tanımlanmamış.

TEŞEKKÜR................................................................................................................. x

İÇİNDEKİLER ........................................................................................................... xi

KISALTMALAR ...................................................................................................... xvi

1 AHMED TEVFİK EFENDİ’NİN HAYATI VE ESERLERİ ................................... 1

1.1 Hayatı ve Kitap Halindeki Eserleri ................................................................... 1

1.2 Çıkardığı gazeteler ............................................................................................ 5

1.2.1 Kokonoz:.................................................................................................... 6

1.2.2 Akbaba:...................................................................................................... 9

1.2.3 Mirat-ı Zaman:......................................................................................... 11

2 TESALYA SAVAŞI VE CEREYANI ................................................................... 14

3 TESALYA SAVAŞI’NIN AHMED TEVFİK EFENDİ’NİN YAZI ve ŞİİRLERİNE YANSIMASI....................................................................................... 27
3.1 Diayalog ve Makaleler .................................................................................... 29

3.1.1 Cephede Olup Bitenler ............................................................................ 29

3.1.2 Osmanlı Tebasında Bulunan Çeşitli Halklarla Yunan Halkının Savaşla

İlgili Tutumları:.................................................................................................33

3.1.3 Antlaşmalar..............................................................................................35



xi















3.1.3.1 Osmanlı ve Yunan Devletlerinin Tutumları…………………….....36

3.1.3.2 Diğer Devletlerin Tutumu................................................................39

3.1.3.3 Devletlerin Girit Meselesi ile İlgili Tutumu……………………...45

3.1.3.4 Antlaşmadaki Kayıplar………………………………………… .45

3.1.3.5 Antlaşma Şartları ile İlgili Osmanlı Halkının Tutumu…………...46

3.1.4 Antlaşmaya Yönelik Eleştiriler:.................................................................47

3.1.4.1 Yunan ve Batılı Devletlere Eleştiri……………………………….47

3.1.4.2 Osmanlı Devleti'ne, Padişaha ve Çevresindekilere Eleştiri………49

3.1.4.3 Osmanlı Tebası Altında Bulunanlara Eleştiri…………………….57

3.2 Haberler............................................................................................................59

3.3 Şiirler................................................................................................................61

3.3.1 Muhteva....................................................................................................61

3.3.1.1 Osmanlı'nın Kahramanlığı ve Vatanseverliği……………………..61

3.3.1.2 Yunan Ağzından Osmanlı Askerlerinin Kahramanlığı…………….65

3.3.1.3 Farklı Kişilerin Dilinden Anlatılan Kahramanlıklar………………66

3.3.1.4 Yunanlıların Korkaklığı ve Başarısızlığı………………………….66

3.3.1.5 Osmanlı, Yunanlı ve Batıya Karşı Yöneltilen Eleştiriler………...67

3.3.2 Şekil:........................................................................................................72

3.3.3 Üslûp ve Anlatım Yolları........................................................................74

SONUÇ..................................................................................................................79

KAYNAKÇA...........................................................................................................82

METİNLER............................................................................................................85

1 Diyalog ve Makaleler

1.1 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 11, 16 Nisan 1313/28 Nisan 1897

1.2 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 12, 30 Nisan 1313/12 Mayıs 1897

1.3 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 13, 14 Mayıs 1313/26 Mayıs 1897

1.4 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 13, 14 Mayıs 1313/26 Mayıs 1897

1.5 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 14, 28 Mayıs 1313/09 Haziran 1897

1.6 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 15, 11 Haziran 1313/23 Haziran 1897

1.7 (Başlıksız Diyalog), Kokonoz, S. 15, 11 Haziran 1313/23 Haziran 1897

1.8 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 16, 25 Haziran 1313/07 Temmuz 1897

1.9 (Başlıksız Diyalog), Kokonoz, S. 16, 25 Haziran 1313/07 Temmuz 1897

1.10 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 17, 09 Temmuz 1313/21 Temmuz 1897

1.11 Utanmıyorlar, Kokonoz, S. 17, 09 Temmuz 1313/21 Temmuz 1897

1.12 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 18, 23 Temmuz 1313/04 Ağustos 1897

1.13 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 19, 06 Ağustos 1313/ 18 Ağustos 1897

1.14 (Başlıksız Makale), Kokonoz, S. 19, 06 Ağustos 1313/18 Ağustos 1897

1.15 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 20, 20 Ağustos 1313/01 Eylül 1897

1.16 Tazmînât-ı Harbiyye, Kokonoz, S. 21, 03 Eylül 1313/15 Eylül 1897

1.17 Bir Osmanlı İle Bir Yunanlı Beyninde, Kokonoz, S. 21, 03 Eylül 1313/15

Eyül 1897

1.18 Ciddî Muhâvere, Kokonoz, S. 22, 17 Eylül 1313/29 Eylül 1897

1.19 Yunan Muharebesinden Gelmiş Biriyle Bir Yahudi Beyninde Mükâleme,

Akbaba, S. 2, 15 Ekim 1313/27 Ekim 1897

1.20 Ciddî Muhâvere, Akbaba, S. 3, 29 Ekim 1313/10 Kasım 1897

1.21 Ciddî Muhâvere, Akbaba, S. 4, 12 Kasım 1313/24 Kasım 1897

1.22 Tuhaf Değil midir?, Akbaba, S. 4, 12 Kasım 1313/24 Kasım 1897

1.23 Muahede-i Kattiye, Akbaba, S. 7, 24 Aralık 1313/05 Ocak 1898

1.24 Ciddî Muhâvere, Akbaba, S. 13, 01 Nisan 1314/13 Nisan 1898

1.25 (Başlıksız Diyalog), Akbaba, S. 15, 29 Nisan 1314/11 Mayıs 1898

1.26 Muhâvere, Akbaba, S. 16, 13 Mayıs 1314/25 Mayıs 1898

1.27 Ciddî Muhâvere, Akbaba, S. 17, 27 Mayıs 1314/08 Haziran 1898

1.28 Haksızlığın Neticesi, Akbaba, S. 17, 27 Mayıs 1314/08 Haziran 1898

1.29 Ciddî Muhâvere, Akbaba, S. 19, 24 Haziran 1314/06 Temmuz 1898

1.30 Zât-ı Şâhâneye Açık Arîza, Akbaba, S. 20, 08 Temmûz 1314/20 Temmuz



1898



1.31 Lefkoşa’dan Dördüncü Mektup, Akbaba, S. 22, 05 Ağustos 1314/17

Ağustos 1898




2 Haberler

2.1 (Başlıksız Haber), Kokonoz, S. 15, 11 Hazîrân 1313/23 Haziran 1897

2.2 Havadis, Akbaba, S. 18, 10 Haziran 1314/22 Haziran 1898

2.3 Havadis, Akbaba, S. 23, 19 Ağustos 1314/31 Ağustos 1898




3 Şiirler

3.1 (Başlıksız şiir), Kokonoz, S. 11, 16 Nîsân 1313/28 Nisan 1897

3.2 Kokonoz’un Askere Hitâbı, Kokonoz, S. 12, 30 Nisân 1313/12 Mayıs 1897

3.3 (Başlıksız şiir), Kokonoz, S. 13, 14 Mayıs 1313/26 Mayıs 1897

3.4 (Başlıksız şiir), Kokonoz, S. 13,14 Mayıs 1313/26 Mayıs 1897

3.5 (Başlıksız şiir), Kokonoz, S. 14 , 28 Mayıs 1313/09 Haziran 1897

3.6 Arnavudlar Lisânından, Kokonoz, S. 14, 28 Mayıs 1313/09 Haziran 1897

3.7 (Başlıksız şiir), Kokonoz, S. 15, 11 Hazîrân 1313/23 Haziran 1897

3.8 Bir Yenişehirli Lisânından, Kokonoz, S. 15, 11 Hazîrân 1313/23 Haziran

1897

3.9 Tesalya’da Yaralanan ve Yıldız Hastahanesinde Yatmakta Bulunan Eli Kalem Tutar Bir Asker Lisânından, Kokonoz, S. 16, 25 Hazîrân 1313/07 Temmuz 1897
3.10 Bir Şehidin Vefatından Evvel Oğluna Bir-İki Sözü, Kokonoz, S. 17, 09

Temmuz 1313/21 Temmuz 1897

3.11 (Başlıksız şiir), Kokonoz, S. 19, 06 Ağustos 1313/18 Ağustos 1897

3.12 (Başlıksız ve iki kıta eksik şiir), Akbaba, S. 1, 01 Ekim 1313/13 Ekim 1897

3.13 (Başlıksız şiir), Akbaba, S. 2, 15 Ekim 1313/27 Ekim 1897

3.14 (Başlıksız şiir), Akbaba, S. 18, 10 Haziran 1314/22 Haziran 1898


KISALTMALAR









a.g. : adı geçen



a.g.m. : adı geçen makale



Bkz. : Bakınız



vb. : ve benzeri



vs. : vesaire



S. : Sayı



s. : Sayfa



yy. : yüzyıl



R. : Rumî



H. : Hicri



M. : Miladi

[eyuphuseyin]

Bölüm 1






1 AHMED TEVFİK EFENDİ’NİN

HAYATI VE ESERLERİ






1.1 Hayatı ve Kitap Halindeki Eserleri

Kaynaklarda, Ahmed Tevfik Efendi hakkında bir takım bilgiler verilmekle birlikte, onun hayatının çeşitli cepheleri aydınlatılabilmiş ve hayat hikâyesi de geniş ve ayrıntılı bir şekilde ortaya konmuş değildir.


Ahmed Tevfik Efendi’nin doğum ve ölüm tarihleri hakkında kesin bir bilgi yoktur. Ancak bazı kaynaklarda (1838-1910) tarihleri arasında yaşadığı belirtilmiştir.1 Rodos doğumlu olduğu söylenmekle birlikte bu bilgi de kesin değildir. Tevfik Efendi, gerçek anlamda ilk Kıbrıslı Türk gazetecisi olarak kabul edilmektedir. İstanbul’da bir süre eğitim görerek Kıbrıs’a geldiği ve 1891 yılında, “Hacı Derviş Tüccarbaşı” tarafından çıkarılan Zaman gazetesinde görev aldığı söylenmektedir. Böylece Kıbrıs’daki gazetecilik hayatına başlaması da bu gazetede olmuştur.2


Sonraları, Zaman gazatesinin sahibi ile anlaşmazlığa düşerek bundan sonra kendisinin çıkarmaya başladığı Kokonoz adlı mizah gazetesinde bu konuya

1 http://www.isvic.com/Isvic_Sozluk.asp?t ... 1,50,53,50.

2 Suna Atun, “Ahmed Tevfik Efendi”, Kıbrıs Türk Hiciv Şiiri Antolojisi (1834-2004), Lefkoşa, 2005, s. 11.

1

değinerek; Zaman gazetesinde dokuz kuruş gündelikle çalışarak dört yıl geçirdiğini, ayrılık sebebinin ise kendisinin bir Jöntürk olması, gazete sahibinin ise padişah yanlısı olmasıyla ilişkili olduğunu belirtmiştir. Mehmet Remzi Okan da bir makalesinde bu bilgiyi şöyle vermektedir:3
İşte bu Tevfik Efendi öteki muharrirler gibi Derviş Paşa ile uyuşamamış ve kendi ismine olmak üzere bir gazete imtiyazı almış ve bunun adını “Kokonoz” koymuştur.

Araştırmacı-yazar Harid Fedai Tevfik Efendi’nin gerçek bir Jöntürk olduğunu şu sözleriyle ifade etmektedir:4
Ahmed Tevfik Efendi kalemiyle, davranışlarıyla ve yürekliliğiyle gerçekten bir Jöntürktü-padişah aleyhtarı ceryanların güçlenmesine yayınlarıyla katkıda bulunmuş; bu yüzden ‘Memalik-i Osmanniye’ye girmesi, gazete/dergilerinin buralarda satılması yasaklanmıştır.


Padişaha muhalif bir Jöntürk olan ve muhtemelen Meşrutiyet idaresinin Osmanlı Devletine hakim olmasını isteyen Ahmet Tevfik Efendi, yayımlamış olduğu Kokonoz ve Akbaba gazetelerinde de hem çeşitli konulardaki yazılarında hem de Tesalya savaşıyla ilgili yazı, şiir ve haberlerinde halkı aydınlatmaya çalışmış ve bu arada İngilitere idaresindeki Kıbrıs’ta yaşamasının verdiği anvantajla gerek yabancı basını, gerek Avrupa devletlerini ve gerekse Osmanlı devletini korkusuzca eleştirmiştir. Kokonoz ve Akbaba’nın Osmanlı ülkelerine girişi de bu yüzden yasaklanmıştır.


İncelediğimiz yazı ve şiirlerde de Tesalya savaşından sonra padişahın tutumunu aydın kişiliğiyle gerçekleri söylemekten çekinmeyip korkusuzca vatanı ve milletinin istikbâli için padişahı eleştirdiğini ikinci bölümde detaylı bir şekilde göreceğiz.

3 Harid Fedai, “Kıbrıs Türk Halkının İlk Mizah Gazeteleri: Kokonoz ile Akbaba”, Kıbrıs Türk Kültürü Bildiriler 1, Ankara, 2002, s. 149.
4 Harid Fedai, “Yüzyılımızın Başlarında Kıbrıs-Dış Türkler İlişkisi”, Kıbrıs Türk Kültürü Bildiriler 1, Ankara, 2002, s. 38.


2

Dönemin padişahı II. Abdülhamid’in uyguladığı istibdad yönetimi dolayısıyla koyduğu sansürlerden dolayı İstanbul gazetelerinin serbestce yazamadıkları bilinmekle beraber Kıbrıs’ın İngiliz idaresinde bulunmasından dolayı Tevfik Efendi’nin belki de bu idarenin hoşgörüşü ve padişah karşısındaki politikası dolayısıyla padişahı ve yönetimi rahatlıkla eleştirebilmiştir. Bu özelliğinden dolayı Kıbrıs’daki okuyucu kitlesinin yanı sıra Kıbrıs dışında bile okuyucu kitlesi kazanmayı başarmıştır. Bu çalışmaları sırasında da dışardaki Türk gazeteciler ve başka gazetecilerle bağlantılar kurmuş, Jöntürk yanlısı kişilerle yakın ilişkiler içerisine girmişti.5 Her ne kadar serbestlikten faydalansa da Jöntürk yanlısı
olmasından dolayı padişah tarafından gazetelerinin Osmanlı topraklarına girişinin engellenmesi gazetelerinin kapnamasına da yol açmıştır.


Kıbrıs’da gerçek anlamda ilk Kıbrıslı Türk gazeteci kabul edildiği gibi Kıbrıs Türk Edebiyatına da sırasıyla çıkarmış olduğu gazetelerinde (Kokonoz, Akbaba, Mirat-ı Zaman, ikinci defa olarak Kokonoz) en güzel mizah ve taşlama örneklerini vermiştir. Kıbrıs’ta hiciv dendiği zaman akla gelen ilk isim de kendisi olmuştur. Mizah yönünden oldukça kuvvetli bir üslûba sahip olan Tevfik Efendi’nin meşhur Şair Eşref’le mizah alanında atıştığı ve ona etkili cevaplar verdiği bazı kaynaklarda söylenmektedir. Nitekim Söz gazetesi (8 Eylül 1920–22 Ocak 1942) sahibi ve başyazarı Mehmet Remzi Okan Bey (1885–1942) bu konuda şunları söylemektedir:6
Tevfik Efendi merhumun hicvi ve mizahi yazılar yazmakta pek ziyade istidadı vardı; öyle parçaları vardır ki, meşhur Eşref’in hicviyelerine faiktir.






5 Harid Fedai, “Yüzyılımızın Başlarında Kıbrıs-Dış Türkler İlişkisi”, Kıbrıs Türk Kültürü Bildiriler 1,
Ankara, 2002, s. 38-39-40
6 Suna Atun, “Ahmed Tevfik Efendi”, Kıbrıs Türk Hiciv Şiiri Antolojisi (1834-2004), Lefkoşa, 2005, s. 11-12.

3















Mizah alanındaki ustalığını daha çok manzumelerinde görmekteyiz.
Şiirlerindeki mizah zaman zaman kara mizaha dönüşür.7

Tevfik Efendi’nin çıkarmış olduğu ilk mizah gazetesi olan Kokonoz’da hiciv şiirlerinden ulaşabildiğimiz en eski örnek, “Gazel-i Hacı FışFış” başlığını taşıyan şiirdir.8


Osmanlı İmparatorluğu’nun 1878’de Kıbrıs’ı İngiltere’ye kiralamasından sonra başlayan İngiliz Döneminin başlangıcının 11. yılında, yani 1889 yılında başta Saded olmak üzere Kıbrıs Türk halkı ilk defa kendi gazetesiyle tanışmış, daha sonra bunları Zaman (1891), Yeni Zaman (1892), Kıbrıs (1893), Kokonoz (1896), Akbaba (1897) vb. gazeteler izlemiş; böylece Kıbrıs’ta Rum ve İngiliz basınının yanında bir Türk basını da başlamıştır. Bu Türk basın hayatı da birçok Türk şair, hikâyeci ve yazarının yetişmesine ve eserlerini bu gazete ve dergilerde yayımlayarak kendilerini kamuya duyurmalarına ve Türkçe yazı ve edebiyat ortamının kurulup genişlemesine yol açmıştır. Ahmet Tevfik Efendi de çıkardığı gazetelerde kendi eserlerini yayımlamasının yanı sıra başka gençlerin de yazı ve edebiyat hayatında kendilerini gözetmelerinin zeminini hazırlamıştır.9


Yukarıda bahsettiğimiz hiciv şiirlerinin yanında yazmış olduğu “Bir Manzara-i Dil- güşâ” adlı öyküsü de Kıbrıs’ta hikaye türünün ilk örneklerinden biri olmayı başarmıştır. Öykü Akbaba’nın 3, 4, 5 ve 6. sayılarında yayımlanmıştır.10







7 Harid Fedai, “Kıbrıs Türk Halkının İlk Mizah Gazeteleri: Kokonoz ile Akbaba”, Kıbrıs Türk
Kültürü Bildiriler 1, Ankara, 2002, s. 150.
8 Suna Atun, “Ahmed Tevfik Efendi”, Kıbrıs Türk Hiciv Şiiri Antolojisi (1834-2004), Lefkoşa, 2005, s. 13-16.
9 Harid Fedai, “Kıbrıs Türk Edebiyatı 1571-1960”, Kıbrıs Türk Kültürü Bildiriler 1, Ankara, 2002, s. 313-314.
10 Harid Fedai, “Bir Manzara-i Dil-güşâ”, Kıbrıs Türk Kültürü Makaleler-1, Lefkoşa, 2005 s. 104-115.

4

[eyuphuseyin]

Ahmed Tevfik Efendi Kıbrıs’ta ilk mizah yazarı olmak ve bu yoldaki birçok yazısını çıkardığı yayın organlarında yayımlamakla birlikte ciddi mana eserler, yani hikâyeler, makaleler ve oyunlar da yazmıştır. Bu özellikleri onu Kıbrıs Türk edebiyatının önemli temsilcilerinden birisi haline getirmiştir.


Tevfik Efendi’nin çıkardığı gazetelerin yanı sıra kitap halinde çıkardığı iki de tiyatro eseri vardır. Bunlardan ilki Kıbrıs’ta yazılan ve yayınlanan ilk tiyatro oyunu olan Hicran-ı Ebedi (1893), ikincisi ise II. Abdülhamid yönetimine karşı yazılmış bir tiyatro eseri olan Belây-ı İstibdat’tır (1909).11


Ahmed Tevfik Efendi’nin ayrıca Tesalya savaşı ile ilgili ayrı basım halinde çıkardığı yüz dörtlükten oluşmuş bir de destanı vardır. Destanda Tesalya savaşı baştan sona kadar anlatılarak kişi ve yer adları belirtilmektedir. Ayrıca 11’li hece ölçüsüyle karışık duraklı olarak yazılmıştır.12
1.2 Çıkardığı gazeteler

Ahmed Tevfik Efendi’nin bizzat çıkardığı gazeteler sırasıyla Kokonoz, Akbaba ve Mirat-ı Zaman gazeteleridir. Yazar, kapanan Kokonoz’u daha sonra 1910’da ikinci defa çıkarmıştır.


11 Harid Fedai, “Kıbrıs Türk Edebiyatı 1571-1960”, Kıbrıs Türk Kültürü Bildiriler 1, Ankara, 2002, s. 314.
12 Harid Fedai, “Tesalya Savaşına Dair Bir Destan”, Kıbrıs Türk Kültürü Bildiriler 1, Ankara, 2002, s. 322, 325- 336.

5
1.2.1 Kokonoz: (İlk devre, 27 Kasım 1896-17 Eylül 1897, 22 sayı; ikinci devre (2 Mayıs 1910–28 Haziran 1910, 9 sayı)
Kokonoz kelimesi, Mehmet Zeki Pakalın’ın sözlüğünde “kokonos” olarak geçmektedir. Anlamı ise Yeniçeriler arasında “hatırı sayılanlar” hakkında kullanılır bir tabirdir.13


Ahmed Tevfik Efendi’nin çıkarmış olduğu ilk gazetesi Kokonoz’dur. Kokonoz 15 günde bir yayımlanmaktadır. Kokonoz’un ilk devresi 27 Kasım 1896-17 Eylül 1897 tarihleri arasında ve 22 sayı çıkmıştır. Kokonoz gazetesi Kıbrıs’daki ilk mizah gazetesidir. Ahmet Tevfik’in Kokonoz gazetesinden sonra çıkarmış olduğu Akbaba gazetesi de aynı özelliklere sahip ve birbirleriyle farkları olmadığından Kokonoz ve Akbaba’ya aynı anlama gelen adlar verilmiştir. Yazarın yaşlılık dönemi ürünleri olduklarından ihtiyarlığın simgesi sayılırlar. Kokonoz’un ilk sayısı 27 Kasım 1896’da yayımlanmıştır. İlk sayıdaki “Fatiha” başlıklı yazıda gazetenin her 15 günde bir Çarşamba günleri çıkacağı hatta beğenildiği takdirde haftalık yayımlanacağı, ilk sayının ücretsiz gönderileceği, abone paralarını ödeyenlere ise düzenle iletileceği belirtilmektedir. Kokonoz toplamda 4 sayfa olup 21 x 28 cm. ölçülere sahip olmakla beraber ilk olarak Zaman daha sonra da Kıbrıs Basımevi’nde Lefkoşa’da basılmaktadır. Kokonoz’un yıllık abone bedeli Lefkoşa’da 2.5 şilin, kazalar için 3 şilin 1 bakır, Kıbrıs’tan hariç yerler için 27 kuruştur. Gazetede pek seyrek başka yazarlara rastlansa da gazetenin tümü Ahmet Tevfik Efendi’nin kendi kaleminden çıkmaktadır. Yazıları daha çok iki kişinin karşılıklı konuşması şeklinde düzenlenir ve “muhavere” (diyalog) başlığıyla yayımlanır. Türkiye’de çıkan önceki mizah




13 Mehmet Pakalın, Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü 2, İstanbul, 1993, s. 287.

6
gazetelerinde de sık sık görülen bu yazılar, adeta bir Karagöz-Hacivat edası taşımaktadır.14
Ahmed Tevfik Efendi bu gazete aracılığıyla bir çok taşlama, fıkra, atasözü, deyim, düz yazı ve şiir gibi edebî ve gayrı edebî yazı şekillerine de yer vererek gazeteciliğinin yanı sıra edebiyatçı yönünü de ortaya koymuştur. Tevfik Efendi Kokonoz’u yayımlamaya başladığı tarihten bir sene sonra Osmanlı-Yunan
Savaşı’nın (17 Nisan 1897 Tesalya Savaşı) çıkması dolayısıyla gazetesinde savaşla ilgili birçok yazı ve şiirlere de yer vermiş, bu yazı ve şiirlerinde bu savaşı değerlendirip yorumlayarak gerek Yunan idarecilerini, gerekse Osmanlı idarecilerini eleştirmiş; bu arada Osmanlı askerlerinin kahramanlığını da çok yüceltmiştir.


Kokonoz gazetesi bu eleştiriler dolayısıyla Osmanlı topraklarına girişi engellenince kapanmak zorunda kalmış, yazar da bu durumu Akbaba gazetesini çıkarırken gazetesinde şöyle açıklamıştır:15


Bundan evvel “Kokonoz” nâmıyle neşretmiş olduğum gazetemde dahi Avrupa Devletlerinin Osmanlılar hakkında neşrettikleri erâcîfi red ile Yunan muharebesinde asâkir-i Osmaniyye’yi teşcî yolunda söylediğim şiirler milletin mazhar-ı takdîri olmuş iken; Padişahımız Efendimiz Hazretlerinin mûcib-i nefret ve gazabı olarak her tarafca men‘ine irade buyurmuşlar idi. Ahîren aldığım malûmata nazaran Kokonoz’un men‘ine sebep olan şey, Tesalya’nın verilmemesi hakkında millet tarafından ettiğim rica ve iddialar imiş.




Kokonoz, çok yoğun Osmanlı taraftarlığı yapılmasına rağmen (askerleri övücü ve kahramanlıklarından bahsedilmesi, devletin büyüklüğü vb.) Tesalya ve zapt edilen




14 Harid Fedai, “Kıbrıs Türk Halkının İlk Mizah Gazeteleri: Kokonoz ile Akbaba”, Kıbrıs Türk Kültürü Bildiriler
1, Ankara, 2002, s. 149, 150.
15 “Haksızlığın Neticesi”, Akbaba, S. 17, 27 Mayıs 1314.


7


diğer yerlerin verilmemesi hakkında devleti de eleştirmekten geri kalınmayınca bu tutum İstanbul hükümetinin hoşuna gitmemiştir. Bu eleştiriler dolayısıyla:16
Yıldız Saray-ı Hümayunu Baş Kitabet dairesinden yazılan 29 Temmuz 313 tarih ve 2633 numaralı "İrade-i Hususiye "de Kokonoz için şöyle denilmektedir:
Kıbrıs'ta tab' olunan Kokonoz nam Türkçe gazetenin tahdiş-i ezhânı mucip neşriyatta bulunmasına mebni Memalik-i Şahaneye men'-i idhali için icab edenlere tebligât-ı lazıme ve müessire ifası şerefsüdur olmağla


Osmanlı vilayetlerine gönderilen bu emirnameden kısa bir süre sonra gazete 17 Eylül 1897 tarihinde son sayısını yayımlayarak kapanmıştır.


Böylece 27 kasım 1897 tarihinde yayına başlayan gazete toplam 22 sayı çıkmış ve 17 Eylül 1897 tarihinde son sayısını yayımlayarak basın alemine veda etmiş, ancak yerine bir isim değişikliğiyle Akbaba çıkmaya başlamıştır.


Ahmed Tevfik Efendi, bundan sonra Akbaba ve Mirat-ı Zaman gazetelerini çıkarmış, Osmanlı’nın II. Meşrutiyet döneminde sonra Kokonoz’u ikinci defa çıkarmıştır (2 Mayıs 1910 – 28 Haziran 1910). Mizah gazeteleri olan Kokonoz ve Akbaba’da özellikle Tesalya ve savşata kazanılan diğer yerlerin verilmemesi için Osmanlı
devleti yönetimi ve padişaha açıkça eleştirilerde bulunmuş ve gazeteleri de bu yüzden istibdad kılıcının kurbanı olmuştur. Üç yıllık bir aradan sonra tekrar karşımıza çıkan Tevfik Efendi bu kez diğer gazetelerinden farklı olarak siyasi ağırlıklı bir gazete olan Mirat-ı Zaman’ı yayımlayarak her ne kadar siyasi olsa da yine hiciv şiirlerine devam etmiştir.




16 Mehmet Demiryürek, Kıbrıs Türk Basını ve Türkiye Hükümetleri 1, dergiler.ankara.edu.tr. /dergiler/45/801/10223.pdf



8

[eyuphuseyin]

Tevfik Efendi ittihad ve terraki yanlısı olduğu için padişahtan çekinmeden her şeyi açıkca ifade etmekte bu yüzden ada içi ve dışından sağlanan gelirle yaşamını sürdürmekteydi.
İkinci Meşrutiyet’in ilânıyla baskı rejiminden kurtulan İstanbul gazeteleri ve diğer kesimlerdeki gazetelerin sürümlerinin çoğalmasıyla Kıbrıs’a gelen yayınlarda ciddi bir artış sağlanmıştır. Doğal olarak bu durum Mirat-ı Zaman’ın aleyhine olmuştur. Tevfik Efendi tekrar okuyucusunu çekebilmek için gazeteyi mizah içerikli bir görünüme sokmayı hedefler ve adını yine Kokonoz koymayı uygun görür. Ve Mirat-ı Zaman’ı kapattıktan 15 gün sonra 2 Mayıs 1910 tarihinde üzerine Mirat-ı Zaman’ın numarısını koymayı da ihmal etmeksizin 2. devre Kokonoz’u yayım hayatına sokar. Birinci devredeki Kokonoz 15 günde bir yayımlanıp, 4 sayfa iken ikinci deevre Kokonoz haftalık aynı zamanda 8 sayfa çıkarılmaktaydı. Ancak Kokonoz’un daha 5.sayısında iken abone paralarını toplayamadığı için sayfa sayısını 4’e düşürmek zorunda kalmış, bundan sonraki sayılarında da alacağı paralar için abonelerine seslense de fayda etmediğini anlayınca 28 Haziran 1910 tarihli 2. Devre Kokonoz’un 9.sayısında abonelerine paraları toplamak için dolaşmaya çıkacağını ve gelene kadar Kokonoz’un yayımlanmayacağını söyler, Ne yazık ki, gazete bu tarihten sonra yayımlanamamış, Kıbrıs’ın bu ilk mizah gazetecisi ve önemli yazarı bir daha gazete çıkarmak ve sesini duyurmak imkanını bulamamıştır.17


1.2.2 Akbaba:

(01 Ekim 1897-19 Ağustos 1898, 23 sayı)

Kokonoz’un kapanmasından sonra Akbaba, 1 Ekim 1897’de herhangi bir gerekçe belirtilmeksizin okuyucuların karşısına çıkar. Yeni gazete her bakımdan Kokonoz’un

17 Harid Fedai, “Kokonoz’un İkinci Kez Yayımlanması”, Kıbrıs Türk Kültürü Makaleler-1, Lefkoşa, 2005 s. 317-319.

uzantısıdır ki kendi numarasının yanında Kokonoz’un numarası da verilmiş tüm

sayılarda da bu devam etmiştir.

Kokonoz’un devamı olan Akbaba da bir mizah gazetesidir ve Kokonoz’a kaldığı yerden devam etmektedir. Bu gazetede de genel gazetecilik tutumuna ve Tesalya savaşı ile ilgili yazı ve şiirlerine devam etmiştir.


Akbaba’nın 3, 4, 5 ve 6. Sayılarında uzun bir öykü yayımlandığını daha önce de

bildirmiştik: “Bir Manzara-i Dil-Güşa”. Bu öykünün yanı sıra yazarın gazetenin

dokuzuncu sayısında “İki Aşık Bir Eşek” adlı kısa bir öykü, 13,14ve 15.sayılarda da

yarım kalmış 4 perdelik bir oyunu vardır, ki bugün itibariyle de Kıbrıs Türk

edebiyatında görülen ilk oyunlar arasındadır. Akbaba da Kokonoz gibi Kıbrıs

matbaasında basılmakta, yıllık abone bedeli ise Lefkoşa için 2.5 şilin, kazalara 3 şilin

1 bakır, Kıbrıs dışındaki yerler için de 1.5 mecidiyedir.18




Daha önce de belirttiğimiz gibi Akbaba’nın Osmanlı ülkesine girişinin

yasaklanmasıyla ilgili “Haksızlığın Neticesi” başlıklı yazısında Kokonoz’un kapanma sebebini de açıklayan Tevfik Efendi, Akbaba için neden böyle biri kararın verildiğinin anlaşılamadığı belirtmekte ve şunları söylemektedir:19


Akbaba’nın memnuiyeti hakkında çıkan iradenin sebebi daha anlaşılamamıştır. Lâkin şüphe yoktur ki bura hafiyelerinin sarf eyledikleri gayret-i melunaneleri semeresidir. Fakat bu semerenin taaffün-i kerihi beni ne kadar bizar ettiyse o semereyi hasıl eden şecere-i muzırrayı da kurutacak bir zırh husule getirecektir.
Gazetem bununla iki defadır men ediliyor. Her ikisinin de sebeb-i meni koz kabuğunu doldurmayacak bir takım vahi vesileler ve sansürlerin ihtira ettikleri desise ve hilelerden ibaret olduğu güneş gibi meydandadır. Cenab-ı Hak insanı


18 Harid Fedai, “Kıbrıs Türk Halkının İlk Mizah Gazeteleri: Kokonoz ile Akbaba”, Kıbrıs Türk Kültürü Bildiriler 1, Ankara, 2002, s. 152-153.
19 “Haksızlığın Neticesi”, Akbaba, S. 17, 27 Mayıs 1314.

[eyuphuseyin]

halk buyurduğu zaman hayvan-ı natıkdan fark ve temyiz etmek üzere lisân vermiştir.


Yazının devamında bundan sonra takip edilecek yol da belirtilerek adeta padişaha meydan okunmaktadır. Bunu bildirdikten sonra artık Tevfik Efendi, padişaha karşı isyan bayrağını çekmiş ve bundan sonraki yazılarında padişahı sık sık eleştirmiştir. Bunun en canlı örneği ise başlığından da anlaşılacağı gibi Akbaba’nın 20.sayısında “Zat-ı Şahane’ye Açık Ariza” adlı yazısındadır. Bu yazısında padişah ağır bir dille eleştirilmektedir.


İşte görüldüğü gibi Tevfik Efendi padişah aleyhtarı olan bir jöntürk’tür ki Akbaba gazetesinde bu özelliğini yapmış olduğu ağır eleştirilerle açık açık ortaya koymuştur. Ahmet An da bu konuda şunları söyler:20
Akbaba’nın Kokonoz’dan farkı Jön-Türk cereyanına kapılması ve Padişah 2. Abdülhamid’i açık açık eleştirmekti. Bu yüzdendir ki Akbaba’nın abone sayısı azalmış ve Tevfik Efendi zor duruma düşmüştür. Bununla da kalmayarak kendisinin de gazetesinin de Osmanlı ülkesine girişi yasaklanmıştır.


Tüm bu nedenlerle Akbaba gazetesi de 19 Ağustos 1898 tarihinde 23. Sayısını yayımlayara basım dünyasından çekilmek zorunda kalır.


1.2.3 Mirat-ı Zaman:

( 3 Mart 1901 – 18 Nisan 1910, 368 sayı )

Ahmed Tevfik Efendi, Akbaba kapandıktan yaklaşık 3 yıl sonra 3 Mart 1901 günü Mirat-ı Zaman gazetesiyle karşımıza çıkmaktadır. Bu gazete siyasi bir gazetedir.






20 Ahmet An, Kıbrıs Türk Toplumunda İlk Kulüpler, www.youblisher.com/files/publications/1/4740/pdf.pdf.

11


Ancak yazar hiciv tarzında yazdığı şiirlerine burada da devam etmektedir. Dokuz yıl yayımlanan Mirat-ı Zaman, yazarın en uzun süre yayımlanan gazetesi olmuştur.21 Edindiğimiz bilgiye göre, siyasi bir içeriğe sahip olan gazetenin haftalık bir Jöntürk gazetesi olduğu söylenmekte ve 2. Meşrutiyetin ilanıyla bunu destekleyici tavırları hakkında şunlar söylenmektedir:22
Mehmet Remzi’ye göre; Haftalık bir Jöntürk gazetesi olan Mirat-ı Zaman da
ilk sayılarından itibaren İstanbul Hükümetince hoş karşılanmamış
görünmektedir. Bunda gazetenin imtiyaz sahibi Ahmed Tevfik Efendi'nin basın hayatındaki geçmişi ve fikirleri herhalde etkili olmuştur. 1908 yılında Meşrutiyet ilan edildiği zaman Mirat-ı Zaman var gücüyle Meşrutiyeti desteklemiştir. Hatta, Ahmed Tevfik Efendi bir de "Bela-yı İstibdad" adlı tiyatro eseri yazarak bastırmıştır.


Aynı makalede ifade edildiği üzere haklarındaki bir belgeden anlaşıldığına göre Vizeli Rıza Bey’le Ahmed Tevfik Efendi Osmanlı ceza kanununun 58. maddesi gereğince cinayetle itham edilmişler, hatta haklarında bir tutuklama emri gazetelerine gönderilmiştir. Başka bir belgeye göre de daha sonra Ceza kanununun 58. Maddesine göre kal’abend edilmelerine, ayrıca ilgili kanunun 30. maddesi hükmünce medeni haklarından men edilmelerine ve mallarının haciz ve müsadere edilmesine karar verilmiştir. Makalede bununla birlikte gene de Mirat-ı Zaman’ın yayın hayatının 1910 yılına kadar devam ettiği belirtilmektedir.


Yine bir başka makaleden öğrendiğimize göre, Akbaba ve Kokonoz gibi mizah gazetesi olmayıp ciddi bir siyasi gazete olan Mirat-ı Zaman, haftada bir yayımlanmış ve Jöntürklerin Kıbrıs’taki sözcülüğünü yapmış, Vizeli Rıza Efendi ile İzmir’li Saffet Bey’in yazıları gazetenin değeri ve önemini artırmış, Rıza Efendi’nin siyasi makalelerinin yanında Tevfik Efendi’nin de edebi yazıları Kıbrıs Türklerini özellikle

21 Suna, Atun. “Ahmed Tevfik Efendi” Kıbrıs Türk Hiciv Şiiri Antolojisi, Lefkoşa, 2005, s. 29
22 Mehmet Demiryürek, Kıbrıs Türk Basını ve Türkiye Hükümetleri 1, dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/45/801/10223.pdf

12

[eyuphuseyin]

de gençleri coşturacak kadar ateşli olmuştur. Yine bu makalede heyacanları körükleyen bu neşriyat yüzünden gazetenin birçok muhalif kazandığı ve birçok zorluklara göğüs germek zorunda kalarak gazetenin belli aralıklarla yayının sürdürmek zorunda kaldığı da belirtilmektedir.23


Mirat-ı Zaman II. Meşrutiyetin ilanından sonra istibdad yönetiminin kalkmasıyla içerikleri renklenen ve Kıbrıs’a bolca gelmeye başlayan İstanbul gazetelerinin yarattığı rekabet ortamıyla yavaş yavaş itibarını kaybetmiş ve Tevfik Efendi 368. sayının 18 Nisan 1910 tarihli yazısında bir açıklamayla yeniden mizahi içerikli olan Kokonoz gazetesini çıkarmayı başlayacağını bildirmiştir.24



23 Ahmet An, Kıbrıs Türk Toplumunda İlk Kulüpler, www.youblisher.com/files/publications/1/4740/pdf.pdf
24 Harid Fedai, “Kıbrıs Türk Halkının İlk Mizah Gazeteleri: Kokonoz ile Akbaba”, Kıbrıs Türk Kültürü Bildiriler 1, Ankara, 2002, s. 153

13

Bölüm 2

TESALYA SAVAŞI VE CEREYANI


Avrupa’ lı devletler ve özellikle Rusların desteğiyle, 1828-29 Osmanlı-Rus Harbi sonunda imzalanan Edirne antlaşmasıyla Yunanistan bağımsızlığını kazanmıştı.25 1830’daki Londra Antlaşmasıyla beraber Yunanistan sınırları kesin olarak tespit edilmişti. Ancak daha sonraları Yunanlı yöneticiler, askerler ve aydınlar bu sınırları yetersiz görmeye başladılar. “Megali İdea” Büyük Ülkü dedikleri tezi savunmaya başlamışlardı. Milliyet prensiplerine dayanarak Yunanlıların yaşadığı bütün toprakların Yunanistan’a katılmasını arzu etmişlerdir.26 Yunanistan bu tezle bir nevi genişleme politikasına girmiş ve başta Girit olmak üzere Eğriboz, Sisam, Makedonya ve diğer yerleri elde etmeye çalışmıştır. Bu ideal dolayısıyla Yunanistan artık Osmanlı devletiyle sürekli bir çatışmaya girmiş ve uzun bir süre devam etmiştir.27
İşte bu emellerini gerçekleştirmek isteyen Yunanistan Osmanlı idaresinde olan topraklardaki Rum ahaliyi sürekli kışkırtmış, o toprakları da Yunanistan’a katmak için uğraşmıştır. Bu konudaki çabalarından en önemlisi de Girit’te olmuş ve Girit meselesi uzun süre Osmanlı için büyük bir problem olmuştur.







25 Gülser Oğuz, Osmanlı Gazetesinin (1897-1904) Girit İsyanlarına Bakışı,
kefad.ahievran.edu.tr/archieve/pdfler/.../JKEF_7_2_2006_89_111.p...
26 Enver Ziya Karal, “Osmanlı-Yunan Harbi”, Birinci Meşrutiyet Ve İstibdat Devirleri (1876-1907), Ankara,
1995, s. 112.
27 Metin Hülagü, 1897 Türk-Yunan Harbine Kadar Osmanlı İdaresinde Girit, www.metinhulagu.com/images/dosyalar/201 ... 5455_0.pdf.

14

[eyuphuseyin]

Aslında Girit, Osmanlı için 1821 tarihinden itibaren önemli bir mesele haline gelmişti. Ada Rumları sık sık isyan etmekteydiler. Yunan devletinin kurulmasından sonra adanın Yunan’a ilhakı Yunan ve Rum unsurunun ortak amaçları olmuştur.28


Nitekim 1867’de Yunanlıların desteği ile isyan çıkaran Rumlar, önce ıslahat

istediklerini deklare ettiler daha sonra da Osmanlı’nın zaafını görünce Girit’i

Yunanistan’a ilhak ettiklerini ilân ettiler. Babıâli ise çözüm olarak Girit’e muhtariyet verilmesini önermişti, ancak Rumlar, Yunanistan’a katılma fikrinden hiç bir zaman vazgeçmemiştir. Osmanlı devleti bu anlaşmazlıkları önlemek için yeni bir isyana kalkışan Girit asileriyle 25 Ekim 1878’de Halepa misakını imzaladı. Bu sözleşmede, 1868 yılındaki nizamnamenin hükümleri genişletildi ve böylece adanın iç idaresi Girit’li Rum ve Müslüman halka intikal etmiş oluyordu.29


Girit adasının yeni anayasası olarak kabul edilen bu antlaşmanın bazı maddeleri

şöyleydi:

1- Girit genel valisi beş yıl süreyle tayin edilecek; genel vali, Müslüman veya Hristiyan olabilecektir. Müslüman olduğu takdirde Hıristiyan bir yardımcısı, Hıristiyan olduğu takdirde bir Müslüman yardımcısı bulunacaktır.
2- Vilayet Genel Meclisi, 80 üyeyi içine alacak; bunlardan 49’u Hıristiyan, 31’i Müslüman olacaktır. Meclis, yılda bir defa toplanacak ve mahalli ihtiyaçlar hakkında kararlar verebilecektir.
3- Memurlar tercihen yerliler arasından seçilecektir.
4- Rumca, Türkçe gibi resmi dil olarak kabul edilecektir.
5- Vergi gelirlerinin fazlası Ada’nın amme hizmetleri için kullanılacaktır.
6- Kâğıt paranın tedavülü yasak olacak, basın hürriyeti sağlanacaktır.30




28 Enver Ziya Karal, “Osmanlı-Yunan Harbi”, Birinci Meşrutiyet ve İstibdat Devirleri (1876-1907), Ankara,
1995, s. 118.
29 Gülser Oğuz, Osmanlı Gazetesinin (1897-1904) Girit İsyanlarına Bakışı,
kefad.ahievran.edu.tr/archieve/pdfler/.../JKEF_7_2_2006_89_111.p...
30 Serap Toprak, Megali İdeaya Bir Örnek: Girit, www.itobiad.com/upload/File/makale/1333106390.pdf.



1877-78 Osmanlı-Rus harbi neticesinde Berlin antlaşmasında Yunan temsilcisi hükümeti adına Yunanlılar ile meskun bütün toprakların ayrıca Tesalya, Epir ve Girit’in Yunanistan’a verilmesini istedi. Osmanlılar bu konuya şiddetle karşı çıkarken İngiltere de Girit’le olan kısmına karşı çıkmıştı. Bunun üzerine Kongre, Yunanistan’ı tatmin etmek için antlaşmanın 13. protokolüne düştüğü kayıtta; Osmanlı Devleti’ni Tesalya ve Epir bölgelerinde sınır düzeltmesi için Yunan hükümeti ile antlaşmaya davet etti. Bu hududun adalar denizi üstünde Salambris vadisini ve Yunan denizi tarafını takip etmesini uygun buldu. Kongredeki son toplantıda da Osmanlı ile Yunanistan’ın anlaşamadığı takdirde olaya büyük devletlerin müdahale ederek haklarını muhafaza etmek için antlaşmaya bir madde koymak istemişlerse de Osmanlı devleti buna karşı çıkmıştır. Kongre başkanı Bismark ise bu maddenin antlaşmaya yazılmasının bir istekten ibaret olduğunu ve yapılmasında mecburiyet olmadığını aktararak Osmanlı devletini ikna etmiştir. Berlin antlaşmasından sonra Şubat 1879’da Preveze’de, Ağustos 1879’da da İstanbul’da müzakereler yapan Osmanlı ve Yunan devletleri toplanmışlar; ancak Berlin protokolunda belirtilen sınırın kabul edilmesinde ısrar eden Yunanistan’ın tavrı yüzünden görüşmeler neticesiz kalmıştır. Ancak Berlin antlaşması devletleri Yunan ve Osmanlı Devletleriyle 16 Haziran 1880’de bir konferans düzenleyerek hudut düzeltilmesi konusunda karara vardılar ve bunu Osmanlı dışişleri bakanına bir nota vererek bildirdiler.1881 Martında ise nihayet İstanbul’da toplanan elçiler konferansı Tesalya’yı Yunanistan’a, Epir’i de Osmanlı’ya bırakacak surette bir düzeltme yapmıştır ve 24 Temmuz’da da Osmanlı ile Yunan arasında antlaşma imzalanarak anlaşmazlık geçici olarak çözülmüştür.



Büyük ülküye bağlı kalan Yunanlılar, Berlin antlaşması ile vadedilen hudud için fırsat kollamaya devam ettiler. Doğu Rumeli buhranının gelişmesi ve çıkan Bulgar- Sırp harbini de bu suretle fırsat bilerek Deli Yani hükümeti, Epir ve Güney Makedonya’yı ilhak etmek için askeri hazırlıklara giriştiler. Ancak barşın bozulmasını istemeyen Avrupa devletleri Yunan sularına donanma göndererek Yunan’ı abluka altına almışlardı. Devletlerin ve özellikle Fransa’nın nasihatlerini dinlemeyerek geri çekilmeyi kabul etmeyen Yunanlılar kuvvet hazırlayarak Tesalya’da Osmanlı hududunu geçmeye çalışsalar da Ahmed Eyüp Paşa komutasındaki Osmanlı kuvvetleri tarafından püskürtüldüler. Bunun üzerine Deli Yani hükümeti istifa etmiş ve abluka yüzünden de ticareti durgunlaşmıştı ki birçok yerde açlık bile yaşanmaya başlamıştı. Tirkopis’in askeri terhis etmesiyle beraber Osmanlı devleti de bu suretle tehlikenin ortadan kalktığını Avrupa devletlerine bildirmiş ve 8 Haziran 1886’da devletler ablukayı kaldırmışlardır.31


Görüldüğü gibi Yunanistan hiçbir vakitte isteklerinden vazgeçmeyerek her defasında fırsat kollamaya ve değerlendirmeye devam etmiştir. Bunlara bir yenisini ekleyen Yunanistan, Etniki Eterya Cemiyetini teşkilatlandırarak Girit, Epir ve Makedonya gibi yerleri kendi topraklarına katmayı amaçlamıştır. Cemiyet, amacını
gerçekleştirebilmek için Avrupa’da “Yunanistan dostları”cemiyetleri kurmak gibi yöntemler izlemişlerdir. Nitekim bu cemiyetin 1894’ten sonraki çalışmaları Avrupadaki halkın efkarını da Yunan lehine çevirmeye başlamış ve macera meraklısı Avrupalılar türlü yollarla Yunanistan’a sempatilerini göstermeye başlamışlar, hatta İngiltere parlamentosu tarafından 100 mebus tarafından Atina’daki cemiyete mesaj
31 Enver Ziya Karal, “Osmanlı-Yunan Harbi”, Birinci Meşrutiyet ve İstibdat Devirleri (1876-1907), Ankara, 1995, s. 112-115.



17